Hiiii Yarın Pazartesi :S
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw_jXuM6F4Ge3v9LNUq3AgnK_I2dJsEDm6QRmM7Rv8OQlV7MDKj-gCmA90cy_SwC0eAX0fdGGAxpIs3H2DTDX6_PIDcUkc14pzBoDW_1VsYq4cA744-7n3rEoCeZB_x4zXkH1T7LmOQy0/s1600/pazartesisendromu4jpg.jpg)
Salı sallanır, çarşamba çarşafa dolanır da onlarca saat geçmesine rağmen hala haftanın ortasındayızdır. Baktı ki beklemekle gelmiyo cuma günü durumu kabullenir ve nefs-i müdafaaaya (kaç a var orda?) geçer insanoğlu. Öğle molalarında hiç gitmediği yerelere gider, hiç vermediği siparişler verir mesela. Ama bunlar nafile çabalardır. Çünkü 1 saat sınırı çabuk dolar hafta ortalarında ve işbaşına geri dönülür. Ama çarşamba gecelerinin ayrı bir umut vericiliği vardır. Çünkü biliriz ki yatcaz kalkcaz yarın perşembe ve cumanın gelişi perşembeden belli olurmuş (tamam burda biraz karıştırmış olabilirim).
Perşembe olur da cuma'yı getirir ya işte o an umut dolar beşer varlık. Planlar yapar. Randevular ayarlanır. Saatler kurulur. Hiç bitmeyeceğini sandığı o haftasonu tatiline girer cumartesi ile. Gezer, tozar, zıplar, koşar, yer, içer, s.çar. Ama kısır döngü sarmıştır dört bir yanımızı. Çünkü günlerden pazar olmuştur. Ve pazartesinin gelişi pazardan bellidir.
müthiş olmuş!! her hafta yaşadığımız pazartesi sendromunu aynen anlatmışsın :)
YanıtlaSil